نوشته هایی خودمانی، بی حد و مرز؛ بی انتها.

حامل لحظه های تلخ و شیرین زندگی. حرف هایی که در هیچ کجا گفته نشده.

می نویسم؛ در دفتری که همراه تنهایی هاست. تنها کسی که در هر لحظه حرف های تو را می شنود.

دفتری که تنها، با مرگ کامل می شود...